Molla Köyü Erzincan'ın güneyinde, Girlevik şelalesi yolu üzerindedir.

Rusların ve Ermenilerin işgali sırasında bu köyde köyün imamı olan bir molla varmış. Namaz vakitlerinde büyük seda ile ezan okurmuş. Ezanın ne olduğundan habersiz Rus ve Ermeni askerleri bu ezandan rahatsız olurlarmış. Askerler komutanlarına giderek : "Biz molladan şikayetçiyiz, her ezan okunuşunda rahatsız oluyoruz." Derler. Komutan askerlere mollayı huzuruna getirmeleri için emir verir. Askerler mollayı tarlasında çift sürerken bulurlar. Öküzleri geyik, elindeki asanın yılan olduğunu görürler. Askerler çok şaşırırlar. Mollaya komutanlarının kendisini çağırdığını söylerler. Molla : "Tamam oğlum, siz gidin ben arkanızdan gelirim " der. Askerler tarlada gördüklerini komutanlarına anlatırlar: "Komutanım gittik çift sürüyordu. Öküzleri geyikti, onlar dağa gitti, elindeki asası yılandı akıp gitti" derler.

Komutan duruma hayret eder. Mollayı denemek için sağ olan bir askeri tabuta koymalarını emreder. Daha sonra mollaya, bir askerin öldüğünü, bunun cenazesini kaldırmasını söylerler. Molla gelir: "Ölü niyetine mi, yoksa diri niyetine mi kılacağız" der. Komutan "Diri adamın cenazesi kılınır mı, tabi ki ölü niyetine" der. Molla ölü niyetine cenaze namazını kıldırır. Namaz bittikten sonra komutan : "Benim askerim diri idi sen nasıl mollasın anlamadım, ölü niyetine namaz kıldın" der. Mollayı azarlar. Molla : "Açın bakalım, ölümü, dirimi" der. Tabutu açarlar bir de ne görsünler; asker ölmüş. O zaman komutan mollanın ermiş bir adam olduğuna kanaat getirir. Onu serbest bırakır. Köyde ezan okumasına müsaade eder.